استفاده از کش DNS برای ذخیره‌سازی داده؛ از یک ایده عجیب تا پروژه‌های واقعی

سرویس‌های DNS که پیش‌تر درباره آن‌ها صحبت کرده بودیم، ساختاری دارند که امکان ذخیره‌سازی موقت اطلاعات را از طریق DNS Cache فراهم می‌کند. مدتی روی این ایده کار می‌کردم که آیا می‌توان از همین کش سرویس‌های DNS برای ذخیره‌سازی فایل‌های شخصی استفاده کرد؟
به عبارت دیگر: آیا ممکن است سیستم DNS را تا حدی هک کرد و از کش آن در سراسر دنیا به‌عنوان فضای ذخیره‌سازی استفاده کرد؟

نتیجه محاسبات و تخمین‌های من نشان می‌داد که اگر کل DNSهای جهان را درگیر کنیم، نهایتاً می‌توان چیزی حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ مگابایت داده را روی کش جهانی DNS پخش کرد.
این مقدار زیاد نیست، اما ایده از نظر مهندسی جذاب است.

وقتی فهمیدم این کار قبلاً انجام شده است

بعداً متوجه شدم که این ایده پیش‌تر عملی شده.
در GitHub پروژه‌ای وجود دارد که با زبان Go نوشته شده و دقیقاً چنین امکانی را فراهم می‌کند؛ یعنی داده‌ها را به صورت تکه‌تکه بین رکوردهای DNS توزیع می‌کند و دوباره از آن‌ها بازیابی می‌کند.
لینک این پروژه را در کپشن ویدیو قرار داده‌ام.

از DNS تا نبوغ در کمدی؛ یادی از رابین ویلیامز

این موضوع مرا به یاد یک نابغه بزرگ انداخت: رابین ویلیامز.
او در حدود سال ۲۰۰۳ درباره دنیای اینترنت، دات‌کام، تلویزیون و فناوری‌های نوظهور شوخی‌ها و اجراهای طنزی داشت که جلوتر از زمان خود بود.
نگاهی دوباره به آن اجراها نشان می‌دهد که نبوغ فقط در ریاضی و فیزیک نیست؛ هنر و کمدی هم می‌توانند جلوه‌های عمیقی از نبوغ داشته باشند.

متأسفانه ذهن بزرگ او در نهایت خودش را فرسوده کرد و همان مغز نبوغ‌آمیز، او را به پایان تلخی رساند. یادش گرامی.