در SQL از PRIMARY KEY Constraint برای شناسایی منحصربه‌فرد هر رکورد در جدول استفاده می‌کنیم.
هر جدول فقط یک کلید اصلی (Primary Key) می‌تونه داشته باشه که مقدارش همیشه یکتا (UNIQUE) و غیرخالی (NOT NULL) است.

🔹 ساختار کلی

CREATE TABLE table_name (
    column_name datatype PRIMARY KEY,
    ...
);

🔹 مثال ساده

CREATE TABLE Students (
    StudentID INT PRIMARY KEY,
    FullName VARCHAR(100),
    Age INT
);

📌 توضیح:
ستون StudentID کلید اصلی جدوله، یعنی:

• مقدارش نباید تکراری باشه.

• نباید خالی (NULL) باشه.

🔹 مثال با نام‌گذاری Constraint

CREATE TABLE Students (
    StudentID INT,
    FullName VARCHAR(100),
    CONSTRAINT pk_StudentID PRIMARY KEY (StudentID)
);

📌 در اینجا نام محدودیت pk_StudentID تعیین شده تا بعداً قابل شناسایی یا حذف باشه.

🔹 کلید اصلی ترکیبی (Composite Primary Key)

می‌تونیم بیش از یک ستون رو با هم به‌عنوان کلید اصلی مشخص کنیم.

CREATE TABLE Enrollments (
    StudentID INT,
    CourseID INT,
    CONSTRAINT pk_enrollment PRIMARY KEY (StudentID, CourseID)
);

📌 توضیح:
هر دانشجو می‌تونه در چند درس ثبت‌نام کنه،
اما ترکیب StudentID + CourseID باید یکتا باشه.

🔹 افزودن PRIMARY KEY به جدول موجود

ALTER TABLE Students
ADD CONSTRAINT pk_StudentID PRIMARY KEY (StudentID);

🔹 حذف PRIMARY KEY

ALTER TABLE Students
DROP CONSTRAINT pk_StudentID;

🔹 نکات مهم

• هر جدول فقط یک PRIMARY KEY می‌تونه داشته باشه.

• کلید اصلی به‌طور خودکار NOT NULL و UNIQUE است.

• در MySQL، ستون‌های AUTO_INCREMENT معمولاً به‌عنوان کلید اصلی تعریف می‌شن.

• انتخاب کلید اصلی درست باعث افزایش سرعت جستجو و ارتباط بین جداول میشه.