🔹 معرفی

• کلمه‌ی کلیدی auto به کامپایلر میگه نوع متغیر رو به‌طور خودکار از مقدار اولیه حدس بزنه.

• باعث میشه کد کوتاه‌تر و خواناتر بشه، مخصوصاً برای نوع‌های پیچیده مثل iterator ها.

🔹 مثال ساده

#include <iostream>
using namespace std;

int main() {
    auto age = 25;        // کامپایلر → int
    auto price = 19.99;   // کامپایلر → double
    auto name = "Ali";    // کامپایلر → const char*
    
    cout << age << endl;
    cout << price << endl;
    cout << name << endl;

    return 0;
}

📌 خروجی:

25
19.99
Ali

نوع داده هر متغیر بر اساس مقدار اولیه تعیین میشه.

🔹 کار با حلقه‌ها

auto مخصوصاً در حلقه‌های for-each کاربردیه:

#include <iostream>
#include <vector>
using namespace std;

int main() {
    vector<int> nums = {1, 2, 3, 4};

    for (auto n : nums) {   // n رو به طور خودکار int می‌شناسه
        cout << n << " ";
    }
    return 0;
}

📌 خروجی:

1 2 3 4

🔹 با اشاره‌گر و مرجع

int x = 10;
auto* p = &x;   // p → int*
auto& r = x;    // r → int&

cout << *p << " " << r;

📌 خروجی:

10 10

🔹 محدودیت‌ها

1. حتماً باید مقدار اولیه وجود داشته باشه:

   auto a; // ❌ خطا! بدون مقدار اولیه نوع رو تشخیص نمیده
   

2. نوع بعد از تعیین ثابت است:

   auto x = 5;  // int
   x = 5.5;     // ✅ ولی مقدار 5.5 به int تبدیل میشه (اعشاری حذف میشه)
   

🔹 auto و const

const auto pi = 3.14159;  // متغیر ثابت double

✅ خلاصه

• auto نوع متغیر رو بر اساس مقدار اولیه به طور خودکار مشخص می‌کنه.

• کد رو کوتاه و خوانا می‌کنه، مخصوصاً برای نوع‌های طولانی یا پیچیده.

• نمی‌شه بدون مقداردهی اولیه استفاده کرد.